Колку пати за време на нашето студирање сме се соочиле со професори кои што кон нас настапувале од позиција на моќ и авторитет и се однесувале недолично за функцијата што ја извршуваат и за позицијата на која се наоѓаат? Колку пати нашите права како студенти биле повредени? Колку пати сме се запрашале дали постои некој механизам за заштита на нашите права и интереси? Колку пати сме добиле таква заштита? Овој текст го насловив студентска (не)организираност заради две причини. Првата причина е тоа што ние студентите сме апсолутно неорганизирани, но и незаинтересирани за нашата положба и улога во системот на високото образование. Воопшто не ни е важно дали постои студентска организација, дали постои заштита на студентите кога нашите права се загрозени или прекршени, дали одредено однесување на професорите ги преминува границите на односот студент – професор и како ние како студенти да се заштитиме себе си и нашите права? Втората причина, пак, е поврзана со првата, односно следствено
ЗА ОТВОРЕНИ И СЛОБОДОУМНИ УМОВИ.