Skip to main content

Довербата е клучниот услов за постоење на соживот

Генераторот на секојдневните инциденти кои се случуваат во Република Македонија е потхрануван од многубројни фактори. Овие фактори се од политичка, економска и пошироко општествена природа. Политиката која се води е причина за сè поголемата поделеност, како на партиска, така и на национална основа. Од секојдневните партиски говори, изјави и прес конференции, само се потпалува и поттикнува етничката и верската нетрпеливост и нетолерантност. Сиромаштијата, невработеноста и социјалната беда на граѓаните се само дел од причините кои ја сочинуваат економската природа на кризата. Мерењето на довербата на граѓаните во институциите на системот, само нѝ покажува дека истата е или минорна или не постои, што пак е индикатор за севкупната криза во социјабилитетот. 

Случувањата кои (за жал) нѝ се секојдневие, нѝ покажуваат дека во самото општество имаме и тоа како сериозни работи на кои е потребно да работиме заедно! Одговорно тврдам дека е подобро тие да се спречат, отколку последиците од нив да се лекуваат. Самите ние, како индивудуи на ова наше општество, имаме одговорност и задача за случувањата во државата, како на општествено – политички, така и на меѓуетнички и меѓуверски план! Не треба да дозволиме да бидеме манипулирани од партиските центри на моќ и од нивните „прикриени“ послушници во медиумите. Партиите доаѓаат и си заминуваат од власт, исто и политичарите, но ние граѓаните ќе треба да останеме да живееме заедно едни со други. Нема иднина она општество во кое индивидуите или поедини групи живеаат во паралелни светови. Познато ни е дека паралелите не се допираат меѓусебно, но живеењето во паралелни светови е пресериозен индикатор кој ја генерира поделеноста и отуѓеноста меѓу луѓето. 

Политичарите треба да се вратат на својата примарна улога и задача, која изгледа дека ја подзаборавиле, а таа е да се грижат за иднината на државата во целост, а не да се занимаваат со партиски препукувања за да соберат ситни политички поени. Кога е во прашање судбината на сите граѓани на една држава не смее да има несериозни испади на било кој од политичарите, кој ќе заборави на сè и на сите, заради остварување на лични или малубројни интереси и цели! 

Да се вратиме на градењето на доверба помеѓу сите нас! Таа е највредната работа, бидејќи ако еднаш ја изгубиме, тешко дека ќе успееме да ја возобновиме повторно. Довербата е клучниот услов за постоење на соживот. Да научиме од минатото и историјата, да научиме од моментите кои заеднички ги поминавме овде, на овие простори! Премногу тага, солзи и крв стојат зад нас како споменик – незаборавник на нашата заедничка историја! 

Доколку се продолжи со инциденти и тензии, предизвикани од било кој, ќе нѝ се случи ерупција на артикулираните незадоволства, кои ќе бидат само увертира во многу посериозни работи! 

Затоа мојата порака е да живееме еден со друг, а не еден покрај друг! Во очите на луѓето да ја бараме човечноста, а не во нивниот надворешен изглед! Да се почитуваме меѓусебно! 


Автор: Илија Јованов




Сите права се заштитени. Ниту еден дел од овој текст не смее да биде умножуван, препечатен во механичка, електронска или некоја друга форма, фотокопиран, снимен звучно или на некој друг начин, без претходно писмено одобрување од авторот. 
(c) Copyright by Ilija Jovanov 
All rights Reserved

Popular posts from this blog

Мојата генерација

Мојата генерација е генерацијата која се роди во годината во која се „роди“ и  самостојна, независна и суверена Република Македонија. Мојата генерација е генерацијата која детството го помина во периодот на транзицијата. Ова е генерацијата која се роди за време на воспоставувањето и градењето на еден комплетно нов систем. Ова е и генерацијата која живее во време на експанзија на информатичката технологијата. „Не седи на земја, ладно е!“. Колку и да Ви звучи смешно, ова беше опомената што нашите мајки и баби секојдневно нѝ ја кажува, додека по цел ден бевме на улица, игравме безгрижно и се дружевме меѓусебно. Денес ова остана само како добар спомен и сеќавање од нашето детство. И на човек му доаѓа да заплаче кога знае дека тие моменти нема никогаш повеќе да се повторат. Мојата генерација беше генерацијата која имаше безгрижно детство. Мојата генерација беше генерацијата која после наставата на училиште се враќаше дома а потоа продолжуваше со топка на улица. Мојата генерација беше

Како со позитивни мисли да ги зголемите шансите за среќа и напредок во животот?

„Тажните времиња н è  подобруваат и н è  водат кон доброто, додека добрите времиња ни го покажуваат изобилството од можности и ни ги нудат благодетите што треба да ги цениме. Исто така, сфатив дека ништо што е премногу добро или премногу лошо не трае долго.“ ~ Робин Шарма Овој текст го започнав со цитат од еден од денешните најпопуларни автори и мотивациони говорници Робин Шарма. Овој цитат можете да го препрочитате неколку пати и секогаш ќе ја согледувате неговата длабочина.  Според мене, не постои само среќно време, ниту, пак, само тажно време. Работите не се само црни, ниту само бели. Според Сведен Бринкман, професор по психологија на Универзитетот „Аалборг“:  „Одвреме-навреме животот е прекрасен, но исто така е и трагичен. Луѓето умираат во нашите животи, ги губиме, а ако ни е дозволено да имаме само позитивни мисли, тогаш оваа реалност ќе нè погоди уште посилно. Нема ништо лошо во тоа ако некој е природен оптимист или ужива во книгите за самопомош.“ Секој од нас с

Мирослав Крлежа: За човечката глупост

Мирослав Крлежа бил еден од највлијателните југословенски интелектуалци. Тој е хрватски писател кој со својата проникливост и интересен начин на опишување, многу лесно и интересно опишува општествени појави. Во својот есеј „За човечката глупост“ тој дава одлично и остроумно излагање на она што тој го смета за човечка глупост. На моменти длабоко и филозофски, на моменти духовито и шеговито, тој ја анализира човечката глупост која може да се појави во различни форми и текстот е толку добар, што ве уверувам дека ќе добиете чувство дека голем дел од споредбите и описите се напишани вчера. Со оглед на тоа дека се работи за подолг текст, решив да го поделам во два дела и да го објавам во период од два дена. Во продолжение уживајте во овој текст исто онолку колку што и јас уживав додека го преведував. Навечер, во интимен, полугласен разговор со самиот себеси, никако не можам всушност логички да го оправдам тоа што во последно време толку се вознемирувам заради глупостите на луѓето. Кога т